Το Εθνικό Σύστημα Φυσικού Αερίου (ΕΣΦΑ) είναι το Σύστημα Φυσικού Αερίου (υψηλής πίεσης) το οποίο, περιλαμβάνει:^[1]

• Τον κεντρικό αγωγό και τους κλάδους του και τις προγραμματισμένες επεκτάσεις και ενισχύσεις του ΕΣΦΑ, τις εγκαταστάσεις μέτρησης, ρύθμισης, συμπίεσης και αποσυμπίεσης, το σύστημα ελέγχου λειτουργίας, επικοινωνιών και τηλεχειρισμού, τα κέντρα λειτουργίας και συντήρησης, τα κέντρα ελέγχου κατανομής φορτίου και γενικά τις εγκαταστάσεις που αποτελούν στοιχεία της λειτουργίας και της υποστήριξης του Συστήματος Μεταφοράς, καθώς και τα υφιστάμενα σημεία εισόδου του μετρητικού σταθμού Σιδηροκάστρου, Νέας Μεσημβρίας, Αγίας Τριάδας Μεγάρων Αττικής και των Κήπων Έβρου.
• Την Εγκατάσταση ΥΦΑ στη νήσο Ρεβυθούσα.
• Τα έργα επέκτασης και ενίσχυσης του ΕΣΦΑ, τις εγκαταστάσεις, τις διασυνδέσεις, τις υποδομές ή τους χώρους αποθήκευσης και επανεισαγωγής Φυσικού Αερίου στο ΕΣΦΑ που εκτελούνται σύμφωνα με το εγκεκριμένο Πρόγραμμα Ανάπτυξης του ΕΣΦΑ κατά τα προβλεπόμενα στον Κώδικα Διαχείρισης του ΕΣΦΑ. Τα έργα που εντάσσονται στο Πρόγραμμα Ανάπτυξης του ΕΣΦΑ αποτελούν έργα δημόσιας ωφέλειας και μείζονος εθνικής σημασίας.

Το φυσικό αέριο εισέρχεται στη χώρα από 4 εισόδους, από τη Βουλγαρία, στην είσοδο Σιδηρόκαστρο, από την Τουρκία, στην είσοδο Κήποι, από τον Τερματικό Σταθμό Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (ΥΦΑ) της Ρεβυθούσας, στην περιοχή των Μεγάρων, όπου εκφορτώνεται από πλοία, αεριοποιείται και εισάγεται στο Σύστημα Μεταφοράς στην είσοδο Αγία Τριάδα, ενώ εντός του Δεκεμβρίου 2020 ξεκίνησε η ροή φυσικού αερίου από τον αγωγό TAP, στην είσοδο Νέα Μεσημβρία.

Διαχειριστής του Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου

Διαχειριστής του Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου είναι η εταιρεία ΔΕΣΦΑ Α.Ε., η οποία συστήθηκε το 2007.^[2] Μέτοχοι του ΔΕΣΦΑ,^[3] είναι κατά 34% το Ελληνικό Δημόσιο και κατά 66% η ΣΕΝΦΛΟΥΓΚΑ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΩΝ ΥΠΟΔΟΜΩΝ Α.Ε., η οποία είναι κοινοπραξία των εταιρειών «Snam S.p.A.» (Διαχειριστής Συστήματος Μεταφοράς της Ιταλίας), «Enagás Internacional S.L.U.» (Διαχειριστής Συστήματος Μεταφοράς της Ισπανίας), «Fluxys S.A.» (Διαχειριστής Συστήματος Μεταφοράς του Βελγίου) και της «DAMCO S.A.» ως παθητικού μετόχου. Ο ΔΕΣΦΑ έχει πιστοποιηθεί ως «Διαχειριστής Συστήματος Μεταφοράς Φυσικού Αερίου Διαχωρισμένης Ιδιοκτησίας» (δηλαδή, κατά το μοντέλο του Ownership Unbundling της Οδηγίας 2009/73/ΕΚ) με την υπ’ αριθμ. 1220/2018 Απόφαση της ΡΑΕ, όπως αυτή αναθεωρήθηκε με την υπ’ αριθμ. 460/2019 Απόφαση της Αρχής.

Ο ΔΕΣΦΑ Α.Ε. οφείλει να λειτουργεί, συντηρεί, διαχειρίζεται, εκμεταλλεύεται και αναπτύσσει το ΕΣΦΑ και τις διασυνδέσεις που εντάσσονται σε αυτό, προκειμένου το ΕΣΦΑ να είναι οικονομικά αποδοτικό, τεχνικά άρτιο και ολοκληρωμένο, ώστε να εξυπηρετούνται οι ανάγκες των Χρηστών σε Φυσικό Αέριο, κατά τρόπο ασφαλή, επαρκή, αξιόπιστο και οικονομικά αποδοτικό και να διασφαλίζεται η λειτουργία μίας ενιαίας αγοράς φυσικού αερίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η προστασία του περιβάλλοντος.

Κανονιστικό Πλαίσιο

Η μεταφορά φυσικού αερίου είναι μονοπωλιακή δραστηριότητα. Η ΡΑΕ, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της, παρακολουθεί και ελέγχει την άσκηση των δραστηριοτήτων του ΔΕΣΦΑ και εκδίδει το κανονιστικό πλαίσιο που διέπει τη δραστηριότητα της μεταφοράς. Μπορείτε να δείτε τα βασικότερα κανονιστικά κείμενα εδώ: (note 1)

 Ανάπτυξη του Συστήματος

Κάθε έτος, κατά τα προβλεπόμενα στον Κώδικα Διαχείρισης του ΕΣΦΑ, ο ΔΕΣΦΑ ΑΕ καταρτίζει σχέδιο Προγράμματος Ανάπτυξης ΕΣΦΑ για τα επόμενα δέκα (10) έτη. Στο σχέδιο Προγράμματος Ανάπτυξης ΕΣΦΑ καθορίζονται τα έργα της ανάπτυξης, της ενίσχυσης και της διασύνδεσης του ΕΣΦΑ, τα οποία απαιτείται να εκτελεσθούν κατά τα επόμενα δέκα (10) έτη από τη θέσπιση του ανωτέρω Προγράμματος, το χρονοδιάγραμμα και ο τρόπος κατασκευής των έργων αυτών, καθώς και το προϋπολογιζόμενο κόστος τους. Το Δεκαετές Πρόγραμμα Ανάπτυξης εγκρίνεται από τη ΡΑΕ. Δεκαετές Πρόγραμμα Ανάπτυξης ΕΣΦΑ 2020-2029

[1] Παράγραφος 1 του άρθρου 67 του ν.4001/2011 (ΦΕΚ Α’ 179/2011),

[2] βάσει του ν. 3428/2005 για την απελευθέρωση της αγοράς φυσικού αερίου (ΦΕΚ Α’ 313/27.12.2005), με τον οποίο ενσωματώθηκαν στο εθνικό δίκαιο οι διατάξεις της Οδηγίας 2003/55/ΕΚ.

[3] Τελευταία ενημέρωση 31/12/2020